Rzadko poluje, wiec pozwoliłam Sunie i Wenie prowadzić polowanie, zwłaszcza,że byłam strasznie głodna. Upolowałyśmy kilka królików i najadłyśmy się do syta. Potem chodziłyśmy po lesie szukając innych wilków. W końcu dałyśmy sobie spokój. Usiadłyśmy na trawie, Wena usunęła.
-Wyglądasz na zmartwioną -powiedziała Suna. - Coś się stało?
-Martwię się o Kese.
-Tamtom twoją przyjaciółkę?
-Tak, pokłuciłyśmy się.
-Na pewno nic jej nie jest.
Nie poczułam się lepiej. Nie wiedziałam gdzie jest Kesa. Pewnie nigdy tak się nie bała.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz